Κύριε Πρωθυπουργέ,

Παίρνομε τό θάρρος νά σᾶς γράψομε, ἐπειδή πιστεύουμε ὅτι δέν εἶστε πολιτικός «τῆς καρέκλας» ἀλλά ὅτι σᾶς πονάει πραγματικά ἡ εὐημερία τῆς Πατρίδας μας καί ἔχετε δείξει μέ διάφορους τρόπους, ὅτι ἐνδιαφέρεστε νά λύσετε τά προβλήματά της ὅσο τό δυνατόν ἀποτελεσματικότερα.

Δέν θά μποῦμε στήν πολιτική, ἀλλά θά μᾶς ἐπιτρέψετε νά κάνουμε μερικές γενικευμένες παρατηρήσεις σχετικά μέ τήν κοινωνικο-οἰκονομική κατάσταση τῆς χώρας μας.

Ὡς Ἵδρυμα Κοινωνικῶν Ἐφαρμογῶν, πού διακονεῖ ἀπό τό 1984 στό χῶρο τῆς προστασίας ἀγάμων μητέρων καί ἐγκύων κακοποιουμενων γυναικῶν, ἔχομε ἀποκτήσει πολύτιμη πείρα κι ἔχομε μελετήσει ἀμέτρητες περιπτώσεις προσωπικῶν, οἰκογενειακῶν καί κοινωνικῶν ναυαγίων, πού θά μποροῦσαν νά προλαμβάνωνται, ἐάν θά ἤθελε καί ἡ Πολιτεία νά ἐνδιαφερθῆ καί νά ἐπέμβη ἀποφασιστικά, νά ἀκούση τά πορίσματα τοῦ ἐπιτελείου τῶν  συνεργατῶν μας καί νά συγκατατεθῆ μέ νόμους πού δέν θά εἶχαν κανένα ἀπολύτως κόστος γιά τόν κρατικό προϋπολογισμό.

Τό κύριο πρόβλημα πού διαπιστώνουμε μέ ὅλο καί περισσότερη βεβαιότητα, εἶναι ἡ κοινωνική ἀπαξίωση τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας. Οἱ  γονεὶς πού ἔχουν νέα παιδιά σέ ἠλικία γάμου, συνήθως τούς παρέχουν ὅλο καί περισσότερες ἀτομικές ἐλευθερίες, χωρίς νά τά διδάσκουν ὅτι κάποτε πρέπει νά ἀναλάβουν κι αὐτά εὐθύνες στήν κοινωνία. Ἄν π.χ. κάποιος νέος ἀφήση μιά κοπέλα ἔγκυο, ἀντί νά τόν στηρίξουν γιά νά τήν ἀποκαταστήση μέ γάμο καί νά φτιάξη κι αὐτός τή δική του οἰκογένεια, τρέχουν νά μαζέψουν χρήματα γιά τήν ἔκτρωση. Παράλληλα ἡ διακαής ἐπιθυμία πού περνάει ἀπό τούς μεγαλύτερους στίς νεώτερες γενιές γιά μιά θέση στό πανεπιστήμιο κι ἔπειτα στό Δημόσιο, ἀναγκάζει καί τά νέα παιδιά νά βάζουν σέ πρώτη μοίρα τήν ἐπαγγελματική σταδιοδρομία καί ὕστερα τήν προσωπική τους ζωή καί τή δημιουργία οἰκογένειας.

Ἡ μετάθεση ὅμως τοῦ γάμου σέ ὅλο καί μεγαλύτερη ἡλικία ἔχει σάν ἀποτέλεσμα τή μείωση τῶν πιθανοτήτων τεκνοποίησης, ἤ - στήν καλύτερη περίπτωση - τή γέννηση ἑνός μόνο παιδιοῦ. Παράλληλα, τό γεγονός ὅτι ἡ κοινωνία δέν προσανατολίζει τούς νέους στήν ἀνάπτυξη ὑπευθυνότητας γιά κοινά πορεία μέσα στό γάμο, ἀλλά ἀντίθετα ἐπιδοκιμάζει τήν ἠθική ἀποχαλίνωση καί τήν προβολή μόνο τῶν ἀπαιτήσεων καί τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀτόμου, αὐ­ξά­νει τόν ἀριθμό τῶν διαζυγίων κι ἔτσι οἱ οἰ­κο­γέ­νει­ες πού δι­α­λύ­ον­ται γί­νον­ται ὅ­λο καί πιό πολ­λές, μέ ἀφάνταστες συνέπειες γιά τήν ψυχική ὑγεία τῶν αὐριανῶν πολιτῶν. Στό Ἵδρυμά μας ἐρχόμαστε πολύ συχνά ἀντιμέτωποι μέ νεαρές ἐγκυμονοῦσες ἐγκατελειμμένες ἀπό τό σύντροφό τους, οἱ ὁποῖες εἶναι καί οἱ ἴδιες παιδιά χωρισμένων γονέων, ἤ ἔχουν ὑποστεῖ ψυχικά τραύματα μέσα στήν οἰκογένεια πού μεγάλωσαν κι ἔτσι διαιωνίζουν καί στά παιδιά τους τή βία καί τήν συμπεριφορά πού διδάχθηκαν ὅταν ἦταν ἐκεῖνες παιδιά.

Εἶναι γνωστό ἐδῶ καί άρκετά χρόνια στούς οἰκονομικούς καί στατιστικούς ἀναλυτές, ὅτι ὁ πληθυσμός μας εἶναι γερασμένος κι ὅτι κάθε χρόνο μειώνεται. Οἱ στατιστικές, ὡς πρίν ἀπό τό ἔτος 2019 ἔδειχναν  30.000 θανάτους περισότερους ἀπό τίς γεννήσεις. Ἀπό τό 2019 ὁ ἀριθμός τῶν θανάτων αὐ­ξήθηκε σέ 55.000 ἄτομα.

Ἡ βόμ­βα τῶν Ἀ­σφα­λι­στι­κῶν Τα­μεί­ων εἶ­ναι ἕ­τοι­μη νά ἐ­κρα­γῆ, κα­θώς αὐτά δυσκολεύονταινά βα­στά­ξουν τά βά­ρη τῶν συν­τά­ξε­ων καί τῆς πε­ρι­θάλ­ψε­ως, ἀφοῦ οἱ ἐργαζόμενοι εἶναι πολύ λίγοι γιά νά καλύψουν τίς ἀνάγκες τῶν συνταξιούχων.

Παράλληλα ὁ ἀ­ριθ­μός τῶν μα­θη­τῶν πού ἐγ­γρά­φον­ται κά­θε χρό­νο στά σχο­λεῖ­α, μει­ώ­νε­ται συ­νε­χῶς, ὥ­στε νά κα­ταρ­γοῦν­ται τά­ξεις καί κάποια σχολεῖα νά κλεί­νουν. Ἐ­πι­κίν­δυ­να γιά τήν ἀ­σφά­λεια τῆς χώ­ρας μειώνονται καί οἱ στρα­τεύ­σι­μοι νέ­οι, πρᾶγμα πού κάνει τούς στρα­το­λό­γους νά ἀ­νη­συ­χοῦν, δεδομένου ὅτι ἡ χώρα μας κυκλώνεται ἀπό τόσους ἐχθρούς, ἐνῶ οἱ ξένοι ἑταῖροι μας δέ μᾶς πα­ρέ­χουν καμ­μιά ἐγ­γύ­ση ὑ­πο­στη­ρί­ξης σέ πιθανό πόλεμο.

Ἐμεῖς ἀπό τήν πλευρά μας, ὡς λαός πού γιά αἰῶνες ἔδινε τά φῶτα σέ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα καί πού τήν καθοδηγοῦσε νά βγῆ ἀπό τήν βαρβαρότητα καί νά προχωρήση στόν πολιτισμό, ξεχάσαμε τίς θεμελιώδεις ἀρχές καί πού πίστευαν οἱ πατέρες μας καί ἐγκαταλείψαμε τά ἰδεώδη τῆς ἐθνικῆς, ἱστορικῆς, πολιτιστικῆς καί πνευματικῆς μας κληρονομιᾶς. Στρέψαμε τίς ἐλπίδες μας στή Δύση, πού γεννήθηκε ἀπό τόν Μεσαίωνα καί τήν Ἀποικιοκρατία, καί προσανατολίσαμε τή ζωή μας στίς τεχνοκρατικές ἐπιταγές μιᾶς κοινωνίας πού βασίζει τήν εὐδαιμονία της μόνο καί μόνο στήν ὕλη.

Εἴπαμε ὅτι δέν θά τοποθετηθοῦμε πολιτικά. Ἄλλωστε τά δεινά πού ἔχουν ἐπέλθει στήν Πατρίδα μας ἤδη ἀπό τή σύσταση τοῦ Νεοελληνικοῦ Κράτους, εὐθύνουν εἴτε λίγο εἴτε πολύ τήν κάθε κυβέρνηση πού πέρασε ἀπό τό προσκήνιο, στό βαθμό πού ἡ κάθε μιά εἴτε φρόντισε νά ἀναδείξη, εἴτε ἀδιαφόρησε γιά τή συνέχιση τῆς Ἐθνικῆς, Πολιτιστικῆς καί Ἐκκλησιαστικῆς μας Παραδόσεως. Πολλῷ μᾶλλον, ἡ εὐθύνες αὐτές πέφτουν στίς κυβερνήσεις ἐκεῖνες καί στά δημόσια πρόσωπα, πού ἀντί νά οἰκοδομοῦν, κατεδαφίζουν εἰσάγοντας πνευματοκτόνους, ξενικούς θεσμούς, ὅπως ἡ συμβίωση τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἡ ἐλευθερία τῆς γυναίκας νά διαχειρίζεται τό σῶμα της κ.ἄ.

Ἡ νομιμοποίηση τῶν ἐκτρώσεων ἰδίως, ἔχει προκαλέσει στή χώρα μας μιά ἀπίστευτη αἱμορραγία. Τά ἐπίσημα στοιχεῖα τίς καταγράφουν ὡς 300.000 τό χρόνο, ἐμεῖς ὅμως ἐκτιμοῦμε ὅτι φθάνουν στίς 500.000. Φανταστεῖτε, 500.000 ψυχές Ἑλληνόπουλων, σφαγιάζονται κάθε χρόνο ἀπό τούς ἴδιους τούς γονεῖς τους, πρίν προλάβουν νά γεννηθοῦν! Ποιός θά ὑπερασπιστῆ αὐτά τά ἀθῶα βρέφη ἀπό αὐτή τήν ἀλλοτριωμένη κοινωνία, πού κατά τά ἄλλα κόπτεται ὅταν οἱ εἰδήσεις μιλοῦν γιά κακοποιημένα παιδιά ἤ ἀκόμη καί κακοποιημένα ζῶα;

Ἐννοεῖτα βέβαια, πώς ἡ κοινή γνώμη ἐπηρεάζεται κατά κύριο λόγο ἀπό τά πρότυπα πού προβάλλουν τά ΜΜΕ καί τά Ὑπουργεῖα Πολιτισμοῦ καί Παιδείας. Οἱ ἐκπρόσωποί τους ὅμως, στό βωμό τῆς οἰκονομικῆς εὐμάρειας ἔχουν χάσει τή συνείδηση τοῦ χρέους τους νά εἶναι φάροι καί ὁδηγοί τοῦ λαοῦ μέ γνώμονα τήν ὑψηλή καί μεγάλη ἀποστολή τοῦ Ἑλληνισμοῦ πού ἐμπνεύστηκαν καί καλλιέργησαν οἱ προηγούμενες γενεές.

Ἡ περιθωριοποίηση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἀπαξίωση καί ἐξουδετέρωση τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καί συγχρόνως ἡ προπαγάνδα τοῦ ἀ­θε­ϊ­σμοῦ, ὁ πόλεμος ἐναντίον τῆς φιλοπατρίας, τῆς θρησκευτικῆς πίστεως καί τῆς οἰκογένειας δέν εἶναι καθόλου συμφέροντα γιά τό Ἔθνος, ἀλλ’ ἀντιθέτως εἶναι ἀνατρεπτικές δυνάμεις τοῦ κακοῦ, πού ἀφήνωνται ἐλεύθερες νά ξερ­ρι­ζώ­νουν καί νά κα­τε­δα­φί­ζουν ὅ,τι ἔχει φυτεύσει καί χτίζει ἡ Ἐκ­κλη­σί­α καί ἡ πί­στη τῶν Πατέρων μας. 

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Γράφομε σ’ Ἐσᾶς, ἐπειδή θεωροῦμε ὅτι ἡ καταγωγή σας ἀπό εὐηπόληπτη οἰκογένεια τῆς Κρήτης σᾶς καθιστᾶ εὐαίσθητο στά παραπάνω θέματα. Ὡς Κρητικός κι ἐγώ προσωπικῶς, δέν μπορῶ νά μήν συγκινοῦμαι, ὅταν θυμᾶμαι τούς ἀγῶνες τῶν γονέων μας γιά Ἐλευθερία, Πίστη καί Πατρίδα.

Ἀπ’ τήν ἄλλη μεριά, σάν Ἕλληνας μέ μεγάλη καρδιά πού ἀγκαλιάζει ὅλο τόν κόσμο καί ἰδιαίτερα ὡς Χριστιανός, αἰσθάνομαι συμπόνοια γιά κάθε κατατρεγμένο ξένο, πού καταφεύγει στά σύνορά μας γιά νά βρῆ ἕνα καλύτερο αὔριο. Ὅμως, ἐν ὅσω αὐτοί οἱ ἄνθρωποι πού καταφεύγουν στήν Ἑλλάδα, δέν βρίσκουν μιά κοινωνία μέ πολιτιστική συνοχή, μέ παιδεία καί ἀγωγή, μέ ἰδανικά καί ἀξίες, πῶς μποροῦμε νά περιμένουμε ὅτι θά ἐναρμονιστοῦν μαζί μας κι ὅτι θά μπορέσουν νά γίνουν ὑπόσχεση γιά τό μέλλον μας - ἄν μή τί ἄλλο τό πληθυσμιακό καί δημογραφικό μέλλον μας;

Τό πληθυσμιακό σίγουρα, μιᾶς πού αὐτοί ἐπιδιώκουν νά γεννοῦν πολύ περισσότερα παιδιά ἀπό μᾶς. Ὅμως τί ὤφελος θά ἔχει αὐτό, ἐάν καταντήση καί ἡ Ἀθήνα μιά πόλη μέ μιναρέδες; Ἡ βαρβαρότητα τοῦ κατακτισμοῦ πού μᾶς «βομβαρδίζει» καθημερινά ἀπό τήν Ἀνατολή, τί ἔχει νά δώση στήν ἀνθρωπότητα; Οἱ Γερμανοί τί κατάλαβαν, ὅταν προσκαλοῦσαν ἐργατικά χέρια; Βλέπουν τώρα τά παιδιά τους νά καταδιώκονται στά Γυμνάσια καί τίς γειτονιές ἀπό νεαρούς ἰσλαμιστές καί ἀγριεμένους ἀπογόνους τῶν θυμάτων τοῦ Χιτλερικοῦ ρατσισμοῦ.

Ἄραγε θέλουμε τό ἴδιο καί γιά τήν Ἑλλάδα; Πῶς εἶναι δυνατόν ἡ πολιτική καί πνευματική ἡγεσία της, νά πα­ρα­κο­λου­θοῦν ἀ­δι­ά­φο­ρα τά συμ­βαί­νον­τα καί νά μή κα­λοῦν σέ προ­βλη­μα­τι­σμό καί ἀ­νά­λη­ψη εὐ­θυ­νῶν ὅ­λες τίς δυ­νά­μεις τοῦ Ἔ­θνους; Δέν εἶναι ὥρα γιά πολιτικές ἀντιπαραθέσεις σ’ αὐτό τό ἐπίπεδο. Ὀφείλουμε νά κηρύξουμε συναγερμό γιά τήν ἀφύπνιση καί σωτηρία πρίν νά εἶναι πολύ ἀργά. Ἤδη ἔχομε καθυστερήσει!

Πρέπει τό συντομώτερο ὅλοι οἱ φορεῖς καί συντελεστές τοῦ πολιτισμοῦ νά κινητοποιηθοῦν, γιά νά ἀναδείξουν τά πνευματικά πλού­τη τῆς ἐθνι­κῆς μας κλη­ρο­νο­μιᾶς καί νά ἀνταποκριθοῦν στό χρέος τῆς πρωτοποριακῆς καί ὁδηγητικῆς παρέμβασης τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας στήν πορεία τοῦ σύγχρονου κόσμου! Οἱ πνευματικές δυνάμεις καί τό ἀνθρώπινο δυναμικό ὑπάρχουν. Τό πρόγραμμα λείπει, ἀλλά αὐτό μπορῆ εὔκολα νά σχεδιαστῆ. 

Ὁ Ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κός Ἐ­πί­τρο­πος τοῦ Ἱ­δρύ­μα­τος

Πρω­το­πρε­σβύ­τε­ρος

Κων­σταν­τῖ­νος Πλευ­ρά­κης

καί τά Μέλη τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου:

Σπυρίδων Ἀντωνίου, Πρωτοπρεσβύτερος
Καθηγ. Θεολ. Σχολῆς ΑΠΘ

Ἀθανάσιος Γραμμένος, Ἱερεύς

Κωνσταντία Παπαποστόλου Οἰκονομολόγος

Γιῶργος Γιαγλῆς, Πολιτικός Μηχανικός,

Παναγιώτης Κατσώνης, Στρατιωτικός,
Κατερίνα Σαββίδου, Ἰατρός